برای چند ماه اول زندگی خود ، نوزاد لورا ولک ، گریسون ، خواب آلود رویایی بود. او در طول روز مرتب چرت می زد ، و فقط کافی بود عصرها یک بطری آرامبخش داشته باشد و او خواب کامل داشته باشد. او فقط یک بار در شب برای خوراک از خواب بیدار می شد و این کار تا صبح ادامه داشت.

برای خرید سرویس خواب کودک به سایت نی نی مد مراجعه کنید.

اما وقتی حدوداً سه ماه و نیم بود ، این روال از هم پاشید. ولک به یاد می آورد: "من به او غذا می دهم ، اما او در پایان غذا نمی خوابد." "من او را تکان می دادم تا اینکه خوابش برد و او را زمین گذاشت و سپس 30 دقیقه بعد بیدار می شد و من همه کار را دوباره انجام می دادم." ولک که از استراحت ناامید شده بود ، گریسون را با خود به رختخواب آورد ، اما در پایان او فقط دراز کشیده و تمام شب پستانک را در دهانش نگه داشت. ولک می گوید: "من چیزی درباره خواب نمی دانستم." "من نمی دانستم که نمی توانی فقط آنها را بخوابی تا بخوابند و سپس آنها را زمین بگذارند."

هنگامی که گریسون چهار ماهه بود ، والدین برای اولین بار با یک مشاور خواب تماس گرفتند و وی در مورد مواردی که مانع خواب خوب گریسون می شد ، به آنها اشاره کرد: همه تکان خوردن و آرام کردن اکنون به عنوان انجمن خواب در او ریشه دوانده بودند - یا عصا برای خوابیدن و خوابیدن لازم بود. آنها تصمیم گرفتند که او را بخوابند و آموزش دهند.

آلنا مک گین ، یک مشاور معتبر خواب و بنیانگذار شب بخیر ، می گوید: آموزش خواب عبارتی پر بار است ، و عبارتی است که اغلب به طور همزمان با اجازه دادن به کودک برای تسکین خود و یا "فریاد آن" استفاده می شود ، اما این کل تصویر نیست. سایت خواب او می گوید: "این بیشتر در مورد این است که بتوانید به کودک خود بیاموزید که آنها قادر به خوابیدن مستقل هستند." شما می خواهید کودک شما بتواند به تنهایی سر خود را تکان بدهد - در حالت ایده آل بدون پرستاری ، تکان دادن یا استفاده از پستانک - زیرا هر وسیله ای را که برای خواب به خواب می برند استفاده می کند همان چیزهایی است که قصد دارند بیدار شوند در طول شب . بله ، این می تواند احساس بی مهری و حتی کاملا بی رحمانه کند. کارشناسان هر دو طرف این موضوع را پیدا خواهید کرد: طرفداران شیردهی می گویند که نوزادان در هر سنی طبیعی است که چندین بار برای پرستاری از خواب بیدار شوند و حتی مربیان خواب که برای این مقاله مصاحبه شده اند ، با میزان قابل قبول بودن گریه و پریشانی مخالف هستند.

تحقیقات اخیر نشان داده است ، حداقل در نوزادان بالای شش ماه ، آموزش خواب با گریه کنترل شده و کمرنگ شدن هنگام خواب (که هر دو در زیر توضیح داده شده اند) خواب نوزادان را بهبود می بخشد و منجر به افزایش سطح کورتیزول نمی شود. این به شما اطمینان می دهد که کمی گریه - اگر منجر به خواب بهتر شود - احتمالاً هیچ آسیبی به کودک شما وارد نمی کند.

مایکل دیکینسون ، متخصص اطفال ، رئیس انجمن اطفال کانادا ، به والدین توصیه می کند که به غرایز خود اعتماد کنند. وی می گوید: "من فکر نمی کنم هیچ مدرکی بتواند نشان دهد که اجازه دادن به کودک برای گریه کردن از نظر روانی مضر است ، اما فکر می کنم مردم باید منطقی باشند." "برای اکثر ما ، اجازه دادن به کودک برای گریه 5 تا 10 دقیقه است."

همچنین اگر کاری که در حال حاضر انجام می دهید برای خانواده شما کار می کند نیازی به تهیه برنامه فریاد زدن نیست. اما عادت های خوب خواب هرگز صدمه ای نمی زند و اینکه خود بخوابید یک مهارت زندگی ضروری است. اگر در زمانی مناسب برای کودک خود و با داشتن ترکیبات اساسی خواب سالم ، آموزش می بینید ، می توانید میزان گریه کودک خود را به حداقل برسانید (و اجازه دهید واقعیت را بپذیریم).